Resultaat van de creche!

Daar zijn we weer. Het heeft even geduurd voordat ik jullie de foto’s liet zien van het opknappen van de crèche. Dit kwam omdat de organisatie (Prochorus) zelf de foto’s op de website en op hun facebook wilde plaatsen. Ik wilde dit liever niet dubbel doen. Maar omdat dit toch wel lang duurt en ik veel vragen ernaar krijg, upload ik nu de foto’s via mijn blog, voor iedereen die het wilt bewonderen. Helaas kan ik alleen een foto uploaden van de opgeknapte crèche en niet van de materialen die ik nog gekocht heb van de overige centjes. Deze foto’s heeft een collega namelijk. Ik beloof dat jullie die ook zeer binnenkort te zien krijgen.

Het is erg mooi geworden en ik ben erg blij met het eindresultaat. Dankjewel iedereen, de organisatie en de kinderen zijn jullie ontzettend dankbaar! YOU GUYS ROCK!

Oke, wat belangrijke dingen op een rijtje. Laten we beginnen met het ALLER-belangrijkste: MIJN BRACE IS ER AF SINDS VANDAAG! Woehoee. Heel erg blij want dat ding zat me ontzettend in de weg en die jeuk….. pfoe! In ieder geval, dat hebben we ook weer gehad. Het lopen gaat prima nu, ik voel het alleen nog wel als ik lange afstanden moet lopen of als ik in de sportschool ben geweest.

Ook is mijn telefoon 2 weken geleden gesneuveld. Heel vervelend. Ik gebruik nu een oud toestel van Feijona. Die mag ik gebruiken tot de 22e van juni. Ik heb lang getwijfeld maar ik heb mijn telefoon naar de reparateur gebracht hier. Waarschijnlijk kan ik hem eind volgende week ophalen en is hij dan gemaakt. Dus dan heb ik toch nog een telefoon voor de laatste week en als ik naar huis ga.

Over 2 en halve week kom ik aan op Schiphol. Het is zo’n raar gevoel dat het einde al in zicht is. 2 huisgenootjes van me zijn anderhalve week geleden vertrokken op reis. Gisteren zijn 2 andere huisgenootjes vertrokken naar huis (Nederland en Frankrijk). We zijn dus nog maar met zijn drieën over. Ik merk dat ik daar wel erg aan moet wennen. Het is zo stil en rustig in huis nu. Maar dat is ook wel even goed, want ik heb zo ontzettend veel te doen voor school! Het is echt ontzettend veel werk allemaal.

Aankomende vrijdag is de laatste bijeenkomst van de maandelijkse teacher bijeenkomst die ik heb opgezet voor de organisatie. Nou ja, de laatste voor mij, maar niet de laatste voor hen. Want ze hebben mij beloofd dat ze dit blijven voortzetten! Heel fijn om te weten dat als je straks weggaat dat je iets permanent hebt kunnen veranderen.

Wanneer ik die lieve kiddo’s zie in de crèche beginnen de gedachten al door mijn hoofd te gaan: ‘Oh nee, ik zie ze over 2 weken gewoon nooit meer.' 'Hoe komen ze later terecht?’. Hoe raar het misschien ook klinkt, dat verscheurt een beetje mijn hart. Want die kinderen hebben zulke zware en moeilijke thuissituaties en ze zijn zich net zo aan me gaan hechten. Het opgroeien in een township is echt niet niks. Ik merk dat ze me erg vertrouwen en naar mij toe komen als er iets is of als ze verdriet hebben. Dat ik hun taal niet spreek maakt ze niks uit, want ze vertellen me hele verhalen. Als ik binnen kom krijgen ze een glimlach van oor tot oor. Dat is zo’n grote verandering dan de schuwe kindjes die ik de eerste weken zag. Het idee dat dat straks voor hen wegvalt, vind ik erg lastig. Dat is dus het dubbele gevoel wat deze buitenlandstage met zich mee brengt. Ik ga de komende twee weken nog maar heel erg van ze genieten. En mijn laatste stagedag maak ik onvergetelijk voor ze.