Tijd voor afscheid

Mijn laatste stageweek is ingegaan, donderdag neem ik afscheid. (Neeee….!) Vandaag heb ik de teachers gevraagd om de kinderen te vertellen dat dit mijn laatste week is en dat ik donderdag wegga. Dit wilde ik zodat de kiddo’s zich hier op voor kunnen bereiden. Dit hebben ze dus vanochtend gedaan en de kinderen waren hierna zo aanhankelijk. Ze kwamen heel de tijd knuffelen, iets wat niet heel gewoon is voor mijn meestal-niet-zo-veilig-gehechte kindjes. Maar het was voor mij heel bijzonder en heeft me het gevoel gegeven dat ik echt iets voor hen heb kunnen betekenen. Een heel grappig moment was dat… Oké wacht, ik moet eerst iets uitleggen. Er is één kindje in mijn crèche, waar ik echt een bijzondere band mee heb. Het is lastig uit te leggen, ik zal nooit een kind voortrekken, maar dit kind is zo aan mij gehecht. Hij krijgt een glimlach van oor tot oor als ik binnen kom lopen. Hij heeft een erg moeilijke thuissituatie. Hij vertelt me altijd hele verhalen, ookal kan ik hem natuurlijk helemaal niet verstaan. Enfin, de teacher van mijn crèche vroeg dus aan dat kind vanochtend: ‘Ga je missy Paola niet heel erg missen?’. Weetje wat hij zei? … ‘Neehoor, want ik ga met haar mee’. Ik moest zo hard lachen, de teachers ook. Tegelijkertijd brak mijn hart, omdat ik weet dat het moeilijk voor hem gaat zijn als ik wegga. En natuurlijk voor de rest van de groep ook. Vorige week heb ik wat foto’s gemaakt, zo ook met dit kind. Hij knuffelde me zo hard en toen zei ik: ‘One day I come back for you to adopt you!’. Dat kan hij natuurlijk helemaal niet verstaan maar hij knikte voluit ja met een brede glimlach. Iedereen moest zo hard lachen. Heerlijk dat kind.

Misschien ook leuk om te weten is dat er nog een hele crèche is geschilderd met de overgebleven verf van de inzamelingsactie. Wat goed zeg! We hebben er samen voor gezorgd dat er twee hele crèches zijn geschilderd en velen crèches voorzien zijn van nieuwe speel- en leermaterialen. Dat hebben wij toch even een potje goed gedaan! Nogmaals (voor de 148e keer) SUPER BEDANKT IEDEREEN!

In huis is het nog steeds ont-zet-tend stil. Ik ben eigenlijk 24/7 aan het werk voor school en stage. Voor mij als sociaal wezen is dat echt lastig. MAAR: donderdag komen Matilda en Feijona weer thuis van hun rondreis. Uiteraard gaan we het laatste weekend goed besteden. Donderdag avond gaan we voor de laatste keer uit in Stellenbosch met onze lokale kennissen. ;) Vrijdag gaan we voor de laatste keer naar Kaapstad en gaan we ook uit. Daar slapen we in een hostel. En zondag gaan we, om het weekend goed af te sluiten, een laatste tripje doen. En dan wel naar Hermanus. Hier gaan we met een boottocht walvissen spotten, want het is bijna walvisseizoen hier! Hermanus is één van de beste plekken van de wereld om walvissen te kunnen zien. Dus ik ben heel erg benieuwd.

Oh en Bram heeft in Nederland een bokswedstrijd gedaan. Om hem aan te moedigen heb ik samen met mijn kiddo’s van stage een filmpje opgenomen om hem succes te wensen. Dit filmpje is te bekijken op de Facebook van Bram.

Ik ga waarschijnlijk volgende week nog één blog schrijven voordat ik naar huis vertrek. Over een week ben ik gewoon weer in Nederland. Heel raar. Gemengde gevoelens. Heel veel zin om naar huis te gaan en mijn lieve vrienden en vriendje weer te zien. Maar aan de andere kant voelt het nog niet alsof ik hier klaar ben en vind ik het heel moeilijk om al die lieve kindjes achter te laten. Het is zo’n enorm geweldige ervaring geweest.

Achja, het hoort er allemaal bij. Voor donderdag heb ik hele leuke dingen gepland met mijn kiddo’s in de crèche en in de middag op het educatiecentrum. Hier vertel ik volgende week meer over.

DIKKE KUS EN TOT SNEL!